- continentia
- 1.
contĭnentĭa, ae, f. [contineo].I.A holding back, repressing.* A.Lit.:B.
(crepitūs ventris),
Suet. Claud. 32 fin. —Trop. (acc. to contineo, I. B. 2. b., and continens, B.), a briding, restraining of one's passions and desires, abstemiousness, continence, temperance, moderation, enkrateia (the common signif.; most freq. in Cic.; it is diff. from abstinentia, v. in h. v.;II.opp. libido): continentia est, per quam cupiditas consilii gubernatione regitur,
Cic. Inv. 2, 54, 164; id. Off. 2, 24, 86; cf. Quint. 5, 10, 121:conferte hujus libidines cum illius continentiā,
Cic. Verr. 2, 4, 52, § 115; cf.:ubi pro continentiā et aequitate libido atque superbia invasere,
Sall. C. 2, 5;connected with modestia,
Caes. B. G. 7, 52; cf. Quint. 2, 21, 3; 3, 7, 15 al.—(Acc. to contineo, I. B. 3., and continens, C.) The contents of a work (only late Lat.):* III.operis,
Macr. Somn. Scip. 2, 12, § 2; Hier. in Isa. 5, 20 init.; 5, 23, 11; so the title of the work of Fulgentius: De Expositione Vergilianae Continentiae, etc.—(Acc. to contineo, II., and continens, A. 1.) Contiguity, proximity:2.regionum (just before: cohaerentia regionum),
Macr. S. 5, 15, 5.contĭnentĭa, ium, n., v. contineo, P. a.
Lewis & Short Latin Dictionary, 1879. - Revised, Enlarged, and in Great Part Rewritten. Charlton T. Lewis, Ph.D. and Charles Short. 2011.